Kotłownia na paliwa stałe

Kotłownia na paliwo stałe

Lokalizacja i wymiary kotłowni
Kotłownia powinna być usytuowana centralnie w stosunku do ogrzewanych pomieszczeń, w piwnicy lub na parterze. Pomieszczenie przeznaczone na kotłownię musi spełniać określone warunki. Jego wysokość powinna wynosić, co najmniej 2,2 m.
W kotłowni z kominem o naturalnym ciągu nie można stosować wentylacji mechanicznej. Może się ona uszkodzić (na przykład na skutek dużego zapylenia kotłowni przy rozruchu kotła), a niesprawna może się stać przyczyną cofania się czadu do pomieszczeń mieszkalnych.


Składowanie paliwa
Miejsce do magazynowania opału powinno się znajdować w sąsiedztwie kotłowni. Magazyn paliwa warto usytuować tak, żeby łatwo tam było dostarczać paliwo. Musi mieć tak jak kotłownia wysokość minimum 2,2 m, ale wolna przestrzeń między warstwą paliwa a stropem nie może być mniejsza niż 0,5 m. W zamkniętym składzie paliwa obowiązkowy jest kanał wentylacji wywiewnej umożliwiający dwukrotną wymianę powietrza na godzinę. Żużel i popiół należy składować w pojemnikach w wydzielonej części kotłowni. Jeśli skład żużla ma być osobnym pomieszczeniem, powinien mieć wysokość, co najmniej 2,2 m i wentylację grawitacyjną umożliwiającą trzykrotną wymianę powietrza na godzinę.

Komin
Odpowiednie dobranie komina do parametrów kotła na paliwo stałe jest bardzo ważne. Niewystarczający ciąg w kominie może powodować niezupełne spalanie lub nawet cofanie się spalin do kotłowni.
Większość nowoczesnych kotłów na paliwa stałe nie wymaga stosowania wkładów kominowych. Kominy mogą być murowane z cegły pełnej klasy minimum 10 z wyrównanymi wewnątrz spoinami z zaprawy cementowej lub cementowo-wapiennej marki od 1,5 do 3,0. Przewód musi się zaczynać od poziomu podłogi kotłowni. Jego przekrój powinien być zbliżony do kwadratu, bo wtedy opory przepływu spalin są mniejsze. Minimalny przekrój wynosi 14 x 14 cm. Zawsze jednak, określając przekrój przewodu, trzeba się kierować wielkością ciągu kominowego, który w kotłach z dolnym spalaniem wynosi średnio 20 Pa. Przekrój i wysokość komina powinien określić projektant.
Komin powinien być wyprowadzony ponad dach. Usytuowanie wylotu komina zależy od stopnia pochylenia dachu oraz materiału pokrycia (stopnia jego palności). Na dachach stromych o pokryciu łatwo palnym (np. gont drewniany) lub płaskich kominy powinny wystawać ponad kalenicę 0,60 m. Gdy dach ma pokrycie niepalne lub trudno palne (np. dachówka ceramiczna, blacha), wylot może się znajdować 0,3 m powyżej kalenicy.
Komin w dolnej części, poniżej czopucha kotła, powinien mieć otwór wyczystny konieczny do:

-usuwania sadzy i popiołu,
-wstępnego wygrzania komina podczas pierwszego rozruchu kotła lub na początku sezonu grzewczego.

Czopuch kotła łączy się z kominem za pomocą kanału z blachy o grubości około 3 mm, który należy szczelnie nasadzić na wylot czopucha i osadzić w kominie. Kanał ten powinien się wznosić i być nie dłuższy niż 400 mm. Wszelkie zmiany kierunku trzeba wykonać za pomocą łagodnych łuków, aby zminimalizować opory przepływu spalin. Czopuch należy ocieplić otuliną z wełny mineralnej.
Instalowanie kotła. Wymagania

Kocioł powinien być ustawiony na fundamencie wystającym, co najmniej 5 cm. ponad poziom podłogi.  Wytrzymałość stropu, na którym kocioł jest ustawiony powinna być obliczona z uwzględnieniem masy kotła a podłoże pod kocioł powinno być dokładnie wypoziomowane. Kotły należy ustawiać na płaszczyźnie ścianami czołowymi do okna, tak, aby odległość od przeciwległej ściany kotłowni była, co najmniej 0,5 m większa niż długość kotła i nie mniejsza niż 2 m. Odległość między tylną ścianą kotła  a ścianą kotłowni powinna wynosić min. 0.7 m.

Pomieszczenie kotłowni, w którym ustawiono kocioł powinno odpowiadać wymaganiom Polskiej  Normy PN-87/B-02411.
Zamontowana instalacja musi spełniać wymagania polskiej normy PN-91/B-02413 dotyczącej zabezpieczenia urządzeń grzewczych wodnych systemu otwartego i naczyń wzbiorczych systemu otwartego.

Wentylacja kotłowni
Zgodnie z przepisami każda kotłownia wbudowana musi mieć wentylację nawiewną i wywiewną w celu zapewnienia prawidłowej pracy kotłów oraz bezpieczeństwa użytkowników. Brak wentylacji nawiewnej lub jej niedrożność jest najczęstszą przyczyną nieprawidłowej pracy kotła (dymienie, roszenie kotła, niemożliwość uzyskania wyższej temperatury). Wentylacja wywiewna ma natomiast za zadanie odprowadzenia z pomieszczenia zużytego powietrza i szkodliwych gazów. W kotłowni z kominem o naturalnym ciągu nie można stosować wentylacji mechanicznej.
 
Wentylacja nawiewna.
Kanał wentylacji nawiewnej powinien mieć wymiar 50 % powierzchni przekroju komina, nie mniej niż 20 x 20 cm. Kanał powinien znajdować się 1 m nad podłogą.
W otworze nawiewnym lub w kanale powinno znajdować  się urządzenie do regulacji  przepływu powietrza, jednak takie, aby nie pozwalało na zmniejszenie przekroju więcej niż do 1/5. Przewód wentylacyjny powinien być wykonany z materiału niepalnego.
 
Wentylacja wywiewna
Kanał powinien być murowany o przekroju min 25 % przekroju komina nie mniejszy jednak niż 14 x 14 cm. Otwory wlotowe nie mogą mieć żadnych urządzeń zamykających jego przekrój. Otwór wylotowy powinien znajdować się pod sufitem pomieszczenia, wyprowadzony na dach, co najmniej 1,5 m. Przewód wentylacyjny powinien być wykonany z materiału niepalnego.
Wysokość pomieszczenia kotłowni wynosi minimalnie 2,2m.
Podłączenie kotła do komina

Przewody kominowe powinny być wykonane zgodnie z wymogami normy PN-87/B-02411 i PN-89/B-10425 „Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania i badania przy odbiorze.” oraz Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 (Dz.U. nr. 75).
 Odcinek odprowadzenia spalin z kotła do komina nazywamy czopuchem. Aby zmniejszyć opory przepływu spalin odcinek ten powinien być prowadzony w linii prostej a ewentualne zmiany kierunku wykonane za pomocą łagodnych łuków.
 
Ze względu na temperaturę spalin kotły mogą być montowane w przewodach kominowych z cegły z wyrównanymi spoinami wewnętrznymi,
Sam przewód spalinowy – komin ważne jest, aby zaczynał się od poziomu podłogi kotłowni, spaliny wydostające się z kotła powinny mieć, bowiem możliwość odbicia. Około 30cm. nad podłogą powinna znajdować się wyczystka ze szczelnym zamknięciem. Przekrój powinien być zbliżony do kwadratu ze względu na mniejsze opory przepływu spalin. Minimalny przekrój komina wynosi 20 x 20 cm. Przegrody z cegły między przewodem a murem nie powinny być mniejsze niż 12 cm (pół grubości cegły).
Komin powinien być wyprowadzony ponad dach. Usytuowanie wylotu komina zależy od stopnia pochylenia dachu oraz stopnia jego palności.
Kominy o dachach o kącie pochylenia połaci do 12o  powinny wystawać poza kalenicę 0.6 m. Natomiast przy dachach o kącie pochylenia połaci powyżej 12o .  powinny wystawać poza kalenicę w przypadku pokrycia łatwo palnego 0,6m natomiast w przypadku pokrycia niepalnego lub trudno palnego, wylot może znajdować się 0,3 m powyżej kalenicy.
Producent zaleca montaż przerywacza ciągu, który w przypadku zbyt dużego podciśnienia w kominie otwiera się i zasysa powietrze z kotłowni a nie zaciąga go przez kocioł powodując niekontrolowany wzrost temperatury czynnika grzejnego. Przerywacz ten powinien być nastawiony na odpowiednią wartość w zależności od mocy kotła.